μιά χώρα θλιμμένων...

Μια χώρα γεμάτη «Θλιμμένες Τζάσμιν» είναι η Ελλάδα μετά το 2010...

Γράφει ο ΣΤΑΘΗΣ ΧΑΪΚΑΛΗΣ

 Στην ταινία «Θλιμμένη Τζάσμιν» του Γούντι Άλεν η μεγαλοπιασμένη πρωταγωνίστρια, έπειτα από μια οικονομική καταστροφή, πάει στο Σαν Φρανσίσκο για να αναζητήσει μια δεύτερη ευκαιρία. Η μεγαλομανία της την οδηγεί όχι μόνο στο να πετάξει μια ανέλπιστη δεύτερη ευκαιρία που της βρέθηκε, αλλά και να καταστρέψει σχεδόν και τη «λαϊκή» αδελφή της, που μάλιστα τη φιλοξενεί στο απλό σπίτι της. Μια χώρα γεμάτη «Θλιμμένες Τζάσμιν» είναι η Ελλάδα μετά το 2010... Μεγαλοπιασμένοι από τις εποχές της ασύδοτης κατανάλωσης από τα δανεικά, που αρνούνται να
συμβιβαστούν με κάτι λιγότερο και τινάζουν τις δεύτερες ευκαιρίες, αναζητώντας την παλιά, καλή ζωή. Σιγά-σιγά, τα πρόσωπα σκληραίνουν, τα άτομα θυμώνουν, οδηγούνται σε μια διάθεση παραίτησης... Τα ρούχα παλιώνουν, οι άνθρωποι εμφανίζονται πιο απεριποίητοι, οι εφεδρείες στερεύουν, περιορίζονται οι στιγμές χαράς και ξεκούρασης. «Στην αρχή δεν καταλαβαίνεις τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης», είχε γράψει πριν από τέσσερα χρόνια ένας φίλος, μεταφέροντας εικόνες από την καταβύθιση της Σερβίας. Σιγά-σιγά, τα πρόσωπα σκληραίνουν, τα άτομα θυμώνουν, οδηγούνται σε μια διάθεση παραίτησης... Τα ρούχα παλιώνουν, οι άνθρωποι εμφανίζονται πιο απεριποίητοι, οι εφεδρείες στερεύουν, περιορίζονται οι στιγμές χαράς και ξεκούρασης. Το βιώνουμε έξι χρόνια και όλα δείχνουν ότι θα έχει συνέχεια. Το προσφυγικό, ίσο με τρία Grexit, διαποτίζει ολοένα και περισσότερο τα μεγάλα και τα μικρά αυτής της χώρας. Και βάζει τοξίνες στον τουρισμό, τον μόνο τομέα της χώρας που πήγαινε ολοένα και καλύτερα, κόντρα στο βούλιαγμα που βάθαινε συνεχώς λόγω της κρίσης. Και το Grexit καραδοκεί πάλι, με φτωχότερο σόου απ' ό,τι έναν χρόνο πριν. Το αποτυπώνει και ο πίνακας με την κατάταξη της παγκόσμιας οικονομικής μιζέριας. Η Ελλάδα κρατάει σταθερά την 4 η θέση ‒ το 2016 μάλιστα είμαστε πιο μίζερα και από την Ουκρανία.

Μια χώρα γεμάτη «Θλιμμένες Τζάσμιν» είναι η Ελλάδα μετά το 2010... Μεγαλοπιασμένοι από τις εποχές της ασύδοτης κατανάλωσης από τα δανεικά, που αρνούνται να συμβιβαστούν με κάτι λιγότερο και τινάζουν τις δεύτερες ευκαιρίες, αναζητώντας την παλιά, καλή ζωή... Μια χώρα γεμάτη «Θλιμμένες Τζάσμιν» είναι η Ελλάδα μετά το 2010... Μεγαλοπιασμένοι από τις εποχές της ασύδοτης κατανάλωσης από τα δανεικά, που αρνούνται να συμβιβαστούν με κάτι λιγότερο και τινάζουν τις δεύτερες ευκαιρίες, αναζητώντας την παλιά, καλή ζωή... Γράφει ο ΣΤΑΘΗΣ ΧΑΪΚΑΛΗΣ Στην ταινία «Θλιμμένη Τζάσμιν» του Γούντι Άλεν η μεγαλοπιασμένη πρωταγωνίστρια, έπειτα από μια οικονομική καταστροφή, πάει στο Σαν Φρανσίσκο για να αναζητήσει μια δεύτερη ευκαιρία. Η μεγαλομανία της την οδηγεί όχι μόνο στο να πετάξει μια ανέλπιστη δεύτερη ευκαιρία που της βρέθηκε, αλλά και να καταστρέψει σχεδόν και τη «λαϊκή» αδελφή της, που μάλιστα τη φιλοξενεί στο απλό σπίτι της. Μια χώρα γεμάτη «Θλιμμένες Τζάσμιν» είναι η Ελλάδα μετά το 2010... Μεγαλοπιασμένοι από τις εποχές της ασύδοτης κατανάλωσης από τα δανεικά, που αρνούνται να συμβιβαστούν με κάτι λιγότερο και τινάζουν τις δεύτερες ευκαιρίες, αναζητώντας την παλιά, καλή ζωή. Σιγά-σιγά, τα πρόσωπα σκληραίνουν, τα άτομα θυμώνουν, οδηγούνται σε μια διάθεση παραίτησης... Τα ρούχα παλιώνουν, οι άνθρωποι εμφανίζονται πιο απεριποίητοι, οι εφεδρείες στερεύουν, περιορίζονται οι στιγμές χαράς και ξεκούρασης. «Στην αρχή δεν καταλαβαίνεις τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης», είχε γράψει πριν από τέσσερα χρόνια ένας φίλος, μεταφέροντας εικόνες από την καταβύθιση της Σερβίας. Σιγά-σιγά, τα πρόσωπα σκληραίνουν, τα άτομα θυμώνουν, οδηγούνται σε μια διάθεση παραίτησης... Τα ρούχα παλιώνουν, οι άνθρωποι εμφανίζονται πιο απεριποίητοι, οι εφεδρείες στερεύουν, περιορίζονται οι στιγμές χαράς και ξεκούρασης. Το βιώνουμε έξι χρόνια και όλα δείχνουν ότι θα έχει συνέχεια. Το προσφυγικό, ίσο με τρία Grexit, διαποτίζει ολοένα και περισσότερο τα μεγάλα και τα μικρά αυτής της χώρας. Και βάζει τοξίνες στον τουρισμό, τον μόνο τομέα της χώρας που πήγαινε ολοένα και καλύτερα, κόντρα στο βούλιαγμα που βάθαινε συνεχώς λόγω της κρίσης. Και το Grexit καραδοκεί πάλι, με φτωχότερο σόου απ' ό,τι έναν χρόνο πριν. Το αποτυπώνει και ο πίνακας με την κατάταξη της παγκόσμιας οικονομικής μιζέριας. Η Ελλάδα κρατάει σταθερά την 4 η θέση ‒ το 2016 μάλιστα είμαστε πιο μίζερα και από την Ουκρανία. Πηγή: www.lifo.gr

Μια χώρα γεμάτη «Θλιμμένες Τζάσμιν» είναι η Ελλάδα μετά το 2010... Μεγαλοπιασμένοι από τις εποχές της ασύδοτης κατανάλωσης από τα δανεικά, που αρνούνται να συμβιβαστούν με κάτι λιγότερο και τινάζουν τις δεύτερες ευκαιρίες, αναζητώντας την παλιά, καλή ζωή... Μια χώρα γεμάτη «Θλιμμένες Τζάσμιν» είναι η Ελλάδα μετά το 2010... Μεγαλοπιασμένοι από τις εποχές της ασύδοτης κατανάλωσης από τα δανεικά, που αρνούνται να συμβιβαστούν με κάτι λιγότερο και τινάζουν τις δεύτερες ευκαιρίες, αναζητώντας την παλιά, καλή ζωή... Γράφει ο ΣΤΑΘΗΣ ΧΑΪΚΑΛΗΣ Στην ταινία «Θλιμμένη Τζάσμιν» του Γούντι Άλεν η μεγαλοπιασμένη πρωταγωνίστρια, έπειτα από μια οικονομική καταστροφή, πάει στο Σαν Φρανσίσκο για να αναζητήσει μια δεύτερη ευκαιρία. Η μεγαλομανία της την οδηγεί όχι μόνο στο να πετάξει μια ανέλπιστη δεύτερη ευκαιρία που της βρέθηκε, αλλά και να καταστρέψει σχεδόν και τη «λαϊκή» αδελφή της, που μάλιστα τη φιλοξενεί στο απλό σπίτι της. Μια χώρα γεμάτη «Θλιμμένες Τζάσμιν» είναι η Ελλάδα μετά το 2010... Μεγαλοπιασμένοι από τις εποχές της ασύδοτης κατανάλωσης από τα δανεικά, που αρνούνται να συμβιβαστούν με κάτι λιγότερο και τινάζουν τις δεύτερες ευκαιρίες, αναζητώντας την παλιά, καλή ζωή. Σιγά-σιγά, τα πρόσωπα σκληραίνουν, τα άτομα θυμώνουν, οδηγούνται σε μια διάθεση παραίτησης... Τα ρούχα παλιώνουν, οι άνθρωποι εμφανίζονται πιο απεριποίητοι, οι εφεδρείες στερεύουν, περιορίζονται οι στιγμές χαράς και ξεκούρασης. «Στην αρχή δεν καταλαβαίνεις τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης», είχε γράψει πριν από τέσσερα χρόνια ένας φίλος, μεταφέροντας εικόνες από την καταβύθιση της Σερβίας. Σιγά-σιγά, τα πρόσωπα σκληραίνουν, τα άτομα θυμώνουν, οδηγούνται σε μια διάθεση παραίτησης... Τα ρούχα παλιώνουν, οι άνθρωποι εμφανίζονται πιο απεριποίητοι, οι εφεδρείες στερεύουν, περιορίζονται οι στιγμές χαράς και ξεκούρασης. Το βιώνουμε έξι χρόνια και όλα δείχνουν ότι θα έχει συνέχεια. Το προσφυγικό, ίσο με τρία Grexit, διαποτίζει ολοένα και περισσότερο τα μεγάλα και τα μικρά αυτής της χώρας. Και βάζει τοξίνες στον τουρισμό, τον μόνο τομέα της χώρας που πήγαινε ολοένα και καλύτερα, κόντρα στο βούλιαγμα που βάθαινε συνεχώς λόγω της κρίσης. Και το Grexit καραδοκεί πάλι, με φτωχότερο σόου απ' ό,τι έναν χρόνο πριν. Το αποτυπώνει και ο πίνακας με την κατάταξη της παγκόσμιας οικονομικής μιζέριας. Η Ελλάδα κρατάει σταθερά την 4 η θέση ‒ το 2016 μάλιστα είμαστε πιο μίζερα και από την Ουκρανία. Πηγή: www.lifo.gr